Sevgili Yeşilçiçek,Sevgili Nazime Gürkan'ın hukuk kadrolarının sefaletine yönelik verdiğim yanıtın, sizde yansıması ve bizleri 35 yıl öncesine taşıyacağını ummamıştım. Belleğimizin köşelerine sıkışmış olan anılarımızın yeniden alevlenmesine olanak verdiğin için ve ayrıca, şimdi Kültür Merkezi olan Muğla Hapishanesi'ndeki devletçe zorunlu konukluğa zorlandığımda, kapıdan geri dönüşünüzden ötürü de teşekkür ederim. Benim 1976-1982 yıllarında görev yaptığım MİYO'dan ayrılma isteğim, arkadaşça ilişki kurduğum ve halen 40 yıllık dostluğumuzu yürüttüğüm öğrencilere yönelik sitemden olmayıp, MİYO'nun bağlantısının Ankara İTİA'den kopartılması nedeni ile olmuştur. Bildiğiniz gibi,MİYO Ankara İTİA'ne bağlı bir kuruluş idi ve ben de kadro olarak oraya bağlıydım.Bağlantının İzmir DEÜ ile kurulması üzerine, ben de yuvama döndüm.Bugün 40 sene geriye baktığımda ve sizlerin yaşamda yer tutuşunuza, başarılarınıza ve kendi çocuklarınıza sizleri aşma olanağını yaratmanızı izlediğimde, başarılı olduğumu düşünmekte ve övünmekteyim.Bu başarının en büyük aktörleri ve paydaşları siz öğrenci arkadaşlarım ve birlikte çalıştığımız akademik kadromuz olmuştur.Bu bakımdan övgüye değer bir şeyleri başarmışsak, bu hepimizin akıl ve alın terlerinin ürünüdür.Her kurum mezunlarının yaşamda başarısı ile ölçülür. Sizler başardınız ve bu başarınız,bugün bile MİYO'yu yaşatmanızdan bellidir. Beni 40 yıllık bir bellek yoklamasına neden olduğun için ve övgüleyici tümcelerin için teşekkürler.16.01.2017